Bombanın ardından nükleer kış: Dünyada gün gün yaşanabilecekler

Görsel: iStock

“İlk bombanın atılmasından ve tam kapsamlı bir nükleer savaşın patlak vermesinden bir hafta sonra, dünyanın dört bir yanındaki şehirlerin kalıntıları hala için için yanıyor. Hedef alınan ülkelerde gerçekleşen 4 bin patlama sonucunda vurulan bölgelerde hiçbir şey kalmıyor: Yangın fırtınaları yoğun bir ısı üretti ve neredeyse tüm yanıcı maddeler yok oluyor.”

Mark Lynas’ın yeni kitabına göre birazdan yaşanacakların yanında, bu insanlar şanslı sayılabilir. İşte insanlığın nükleer bomba yapımını cümle içinde kurarken bile düşünmesini gerektiren o korkutucu senaryoda dünya ve üzerinde yaşayan tüm canlıların başına gelebileceklerin araştırmalara dayanan senaryosu…

ARTIK HERKES MÜLTECİ

İngiliz basınının taslağından bilgiler aktardığı kitap yaşanabilecekleri anlatmaya şöyle devam ediyor:

Şehirlerde hayatta kalanlar, mümkün olduğu kadar yer değiştirmeye başlıyor. Önceki statüleri veya meslekleri ne olursa olsun, artık herkes bir mülteci. Yollar molozlarla kaplı olduğundan, kimse araba kullanamıyor.

Yırtılmış kıyafetlerden yapılmış ilkel bandajlar dışında hiçbir tıbbi yardım yok ve yürüyen yaralılar yakında radyasyon hastalığına, kan kaybına ya da septisemiye yenik düşecek. İnsan uygarlığı sona erdi ve ilk felaketten kurtulanlar şimdi nükleer kışın ne anlama geldiğini deneyimleyecekler.

Tam kapsamlı bir nükleer savaşın tüm gezegeni dondurucu bir buzul çağına sürükleyebileceği 1980’lerden beri biliniyor. Bugün bilim insanları, iklim modelleri sayesinde bu etkileri çok daha iyi anlıyorlar. Tıpkı küresel ısınma senaryolarında geleceği tahmin etmekte kullandıkları modeller gibi.

Görsel: iStock

GÜNEŞ SADECE SİLİK BİR GÖRÜNTÜ

Artık öğle vakti bile güneş, kahverengi bir pusun içinden ancak silik bir şekilde görünmeye başlıyor, tıpkı sisli bir gün ya da güneş tutulması gibi ve zaman geçtikçe daha da soluyor. Atmosferin üst katmanlarında, güneş yanmakta olan şehirlerden yükselen duman bulutlarının tepesini ısıtıyor ve milyarlarca ton is parçası hem kuzey hem güney yarımkürede yayılıyor.

İLKEL SİLAHLAR DAĞITILIYOR

Gün boyunca soğuk hiç geçmiyor ve don olayları her gece yaşanıyor. Dehşete rağmen, bazıları topluluk oluşturmaya çalışıyor. Mağazaları ve süpermarketleri yağmacılardan korumak için koruma grupları kuruluyor. İlkel silahlar dağıtılıyor. Çok az insanın elinde silah var ve mühimmat uzun süre dayanmayacak, ama çivili sopalar şimdilik etkili bir caydırıcı. Yağmacılar gölgelerde pusuda bekliyor.

Ulusal hükümetler savaşla birlikte çöküyor. Elektronik iletişim ortadan kalkıyor, ne yayın yapan bir medya kaldı ne de internet. Elektrik şebekesi de çöktü, geceleri tam bir karanlık var, sadece mültecilerin yaktığı ateşler ışık sağlıyor. Çoğu ordu ve hava kuvvetleri üssü doğrudan nükleer saldırılarla yok edildi ve hayatta kalan askerlerin emir alacağı bir komuta merkezi de kalmadı.

ILIMAN BÖLGELER BİLE SİBİRYA GİBİ

Uzaydan bakıldığında, Dünya bir ampul gibi ansızın kapatılmış gibi gözüküyor. Bir zamanlar geceleri binlerce şehir ışıldarken şimdi sadece karanlık var. Silahlı çatışmalar uzun sürmüyor, çünkü ilk yardım yok ve hastalıklar kol geziyor. Küçük bir kurşun yarası bile ölüm anlamına geliyor ve yaralananlar “tencereye” atılacaklarını biliyor.

Üç ay sonra sıcaklık artık neredeyse sürekli sıfırın altında. Geceyle gündüz arasındaki fark kayboldu. Temiz su yok. Zaman zaman kirli kar yağıyor ama rüzgar bile durma noktasında.

Ilıman bölgeler bile Sibirya kadar soğuk. Dünya kutup gecesine teslim olmuş durumda. Son olarak, bu tablo yalnızca insanlar için değil, tüm canlılar için geçerli. Işık girmediği için besin zincirleri çöküyor.

Tropik ormanlar kuruyor ve yağış azalınca büyük yangınlar başlıyor. Denizlerdeki fitoplanktonlar ölüyor ve su altı yaşamı da hızla yok oluyor. Karada ise don, bitkileri mahvediyor. Hayatta kalabilen tek canlılar, uzun süre uyuyabilen tohumlar, kökler ya da yer altında yaşayan küçük hayvanlar.

DİNAZORLARI YOK EDEN NÜKLEER KIŞ’A BENZİYOR

Siyaha çalan, is dolu bir kar yağıyor. Tarım tamamen çöküyor. Küçük tarlalarda ya da sera kalıntılarında bir şeyler yetiştirmeye çalışanlar, bitkilerin büyümeyi reddettiğini fark ediyor. Sebebi basit: Güneş artık toprağa ulaşamıyor.

Birkaç yıl boyunca, Dünya’da ortalama sıcaklıklar donma noktasının altına düşecek. Bu, 66 milyon yıl önce dinozorları yok eden meteorun çarptığında tetiklediği “nükleer kış”a benziyor. O zaman, Dünya’daki tüm hayvanların yüzde 75’i yok olmuştu.

Bugün nükleer bir savaş çıkması halinde kitaba göre insanlık için de aynı kader geçerli olacak.